بررسی اثر تزریق تکمیلی انفیلتراسیون آرتیکائین بر میزان موفقیت بی حسی عصب آلوئولر تحتانی در پالپیت برگشت ناپذیر

سابقه و هدف: یکی از چالش های اساسی در اندودانتیکس، بی حسی مولرهای مندیبل با پالپیت برگشت ناپذیر دردناک می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تزریق تکمیلی انفیلتراسیون باکالی و یا لینگوالی آرتیکائین بر میزان موفقیت بی حسی عصب آلوئولر تحتانی در دندان های خلفی بیماران با پالپیت برگشت ناپذیر دردناک بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده و دو سویه کور تعداد 160 دندان مولر اول یا دوم دارای پالپیت برگشت ناپذیر دردناک,بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند.همه ی افراد تزریق بلاک عصب آلوئولر تحتانی با لیدوکائین 2% و اپی نفرین100000/1 دریافت کردند.پس از گذشت 15 دقیقه دندان هایی که به تست سرما پاسخ منفی دادند در یکی از چهار گروه دریافت کننده تزریق مکمل با آرتیکایین 4 درصد  و اپی نفرین 100000/1  به این شرح گروه قرار گرفتند:1)شاهد(بدون مکمل)،  2) انفیلتراسیون باکالی 3) انفیلتراسیون لینگوالی 4) انفیلتراسیون باکالی_لینگوالی.شدت درد بیمار بر اساس معیار hp-vas (170-0 میلی لیتر) در حین تهیه حفره دسترسی، در هنگام ورود به پالپ چمبر و ورود به داخل کانال ثبت گردید.جهت تجزیه و تحلیل آماری آزمون های t-test،  chi-square و      kruskal-wallis انجام شد.     یافته ها: تفاوت معنی داری از لحاظ شدت درد بین گروه ها مشاهده نشد. (05/0<p) ولی در مولر اول تزریق مکمل باکالی و باکالی_لینگوالی به طور معنی داری موفقیت بالاتری از گروه شاهد(بدون مکمل) داشت. به ترتیب (005/0=)  (p02/0= (p  ودر مولر دوم تزریق مکمل باکالی_لینگوالی نسبت به گروه شاهد باعث افزایش معنی دار موفقیت بی حسی گردید. (005/0=p)   نتیجه گیری:   به نظر می رسد تزریق مکمل انفیلتراسیون باکالی_لینگوالی باعث افزایش موفقیت بی حسی دندان های مولر مندیبل دارای پالپیت برگشت ناپذیر دردناک می شود. با این وجود هیچ کدام از روش ها موفقیت بی حسی 100 درصد  نشان ندادند.